Celem interwencji wobec osoby uzależnionej / interwencji kryzysowej jest skłonienie osoby uzależnionej do podjęcia leczenia oraz zorganizowania pierwszego kontaktu z psychoterapeutą osób uzależnionych / placówką leczenia uzależnień.
NIE MÓWIMY TUTAJ O SKUTKACH LECZENIA. Celem jest zmotywowanie osoby uzależnionej do podjęcia leczenia swojego uzależnienia.
Interwencja przede wszystkim nie jest:
● kolejną rodzinną awanturą o nadużywanie substancji;
● sesją oskarżeń i pretensji wobec osoby uzależnionej;
● dyskusją o tym, dlaczego ktoś nadużywa;
● dywagacją na temat tego czy nadużywanie substancji jest normalne czy chore;
● sesją terapeutyczną ani diagnozą uzależnienia;
● użalaniem się nad swoim życiem;
● publicznym upokarzaniem osoby uzależnionej;
Sesja interwencyjna wobec osoby uzależnionej jest konfrontacją. Konfrontacja ta ma charakter rzeczowy, konkretny i życzliwy wobec osoby uzależnionej.
Mogą w niej brać udział tylko te osoby, które znają z pierwszej ręki fakty dotyczące uzależnienia osoby wobec której interweniują i mają do niej stosunek emocjonalny. Same również doświadczyły negatywnych konsekwencji tych zachowań ( np. niedotrzymane umowy, niezwrócone pożyczki, awantury, odczuwanie wstydu, itd. )
W interwencji bierze udział kilka osób ( optymalnie 3-5 ). Jest możliwy udział dzieci ( nie młodsze niż 8-10 lat ) zależnie od stopnia dojrzałości emocjonalnej i możliwości intelektualnych.
Przed zaproponowaniem dziecku udziału w interwencji kryzysowej jest konieczne bardzo gruntowne przeanalizowanie za i przeciw tej propozycji.
Sesja interwencyjna wobec osoby uzależnionej od alkoholu / narkotyków / leków może mieć miejsce tylko i wyłącznie wtedy gdy ta osoba nie jest pod wpływem substancji. Miejsce interwencji powinno być w miarę możliwości neutralne ( można też wykorzystać sytuację pobytu na oddziale detoksykacyjnym tzw. odtruciu ).
Zainteresowanym pomagam w przygotowaniu interwencji wobec osoby uzależnionej.
